Dostęp do opcji:

 

 

Wszystkie funkcje tej opcji dostępne są dla różnych rodzajów baz danych. Utworzone projekty raportów SQL zapisywane są z rozszerzeniem *. tgr.

Obsługa plików Clarion (CDN) *.DAT odbywa się w trybie bezpośrednim. Możemy wykonywać zapytania SQL do tabel bez potrzeby ich konwertowania, podczas pracy Np. programu F++.

 

Dotyczy baz CLARION:  Zapytanie SQL może zawierać odwołania tylko do tabel znajdujących się na liście w pliku konfiguracyjnym, a nie całym katalogu danych.

 

 Definiowanie skryptów SQL może odbywać się za pomocą wizualnego Generatora SQL. Wygenerowany skrypt jest zapisywany wraz z wizualnym modelem, do ponownego użycia, Np. w celu edycji wyrażenia SQL.

 

W oknie dostępnych jest kilka przykładów, które pozwolą użytkownikowi na lepsze zrozumienie zagadnienia.

 

Okno projektowania SQL składa się z:

 

A        Menu Ikon Okna

B        Parametry dla generowanych raportów.

C        Lista utworzonych projektów.

D        Info - notatka dotycząca raportu.

E                Zakładki skryptów SQL.

F                Tabela wyników.

G                Stopka tabeli.

 

Tworzenie projektu rozpoczynamy od nadania mu nazwy .

Jeśli chcemy, by skrypt ten znalazł się w zupełnie nowym katalogu i podkatalogu, korzystamy z odpowiednich ikon ( katalog, podkatalog). Podczas tworzenia nowego projektu, kursor powinien znajdować się na podkatalogu, w którym chcemy umieścić raport. Teraz możemy przystąpić do definicji skryptu klikając uprzednio ikonę , aby wskazać ścieżkę do bazy danych. Kolejnym krokiem jest tworzenie skryptu, które odbywa się w zakładce 2. Skrypt możemy wpisać lub skorzystać z kreatora , który wizualnie pomaga w jego tworzeniu. Zapisujemy utworzony skrypt , a następnie klikamy , wyniki zostaną przedstawione w tabeli F lub informacja o ewentualnym błędzie.

---

---

A        Menu Ikon Okna

***

 

Podczas tworzenia nowych katalogów, podkatalogów i projektów, program korzysta ze standardowych procedur Windowsa®, co może skutkować nieznacznymi opóźnieniami w wyświetleniu nowych informacji. Odświeżenie okna można uzyskać poprzez jego ponowne otwarcie.

 

Kasowanie katalogów, podkatalogów i plików można wykonać przy użyciu standardowego podręcznego MENU (prawy przycisk myszy)

 

 

 

 

         

Kolejna zakładka służy do ustawienia parametrów: wybrania określonego typu danych, wskazania katalogu, w którym się znajdują oraz ich nazw. Kolejne pliki dodajemy już po ustawieniu ścieżki dostępu do bazy danych.

W tworzonym raporcie możemy posłużyć się zmiennymi, wprowadzanymi przez użytkownika jako parametry, przed wykonaniem raportu. Aby okno dialogowe było wyświetlane, przy tym ustawieniu musi znaleźć się znak .

 

Raport sprzedaży za podany miesiąc. W takim przypadku program wyświetli okno dialogowe, w którym użytkownik poda wymagany miesiąc.

 

Takiego samego włączenia - - wymaga opcja Aktywne wykresy dla skryptu. Dodatkowo należy nadać nazwę dla osi X oraz Y wykresu. (Nazwy pól z tabeli).  Jeżeli wynikiem raportu są dane liczbowe to możemy je przedstawić w formie graficznej za pomocą wykresów.

 

 

 

Ścieżka dostępu do bazy danych może zawierać konkretną informację o miejscu na dysku, w którym znajduje się plik.

C:\tgsoft\RE\bazy_demo\fpp

 

Może też zawierać zmienną, która występuje w formie ograniczonej nawiasami. Stosowanie zmiennych do ścieżek dostępu można porównać do stosowania zdefiniowanych stylów pisma w edytorze tekstu. Przy zmianie formatu, ustawienia wykonywane są automatycznie.

<KatalogFPP>

 

 

Jeśli mamy utworzonych kilka raportów, odwołujących się do tych samych baz danych, wtedy wykorzystujemy zmienne. Jest to metoda wygodniejsza, ponieważ wybawia nas od uciążliwego poprawiania ścieżek, przy zmianach konfiguracyjnych.

Stosowanie zmiennych jest wygodniejsze dla informatyków, którzy posługują się takimi samymi skryptami obsługując różnych klientów. Nie muszą za każdym razem zmieniać ścieżki dostępu, ponieważ każdy z nich, swoją ścieżkę ma ustawioną w Funkcjach.

 

 

Kolejna zakładka to skrypt SQL, który zostanie umieszczony tutaj automatycznie po utworzeniu go i zapisaniu w Zakładce2 E.

 

 

Zakładka Dodatkowa lista SQL

Pracę rozpoczynamy od założenia nazwy nowego skryptu, po naciśnięciu INSERT lub kliknięciu "+" na pasku narzędziowym. Następnie klikamy i przechodzimy do Edycji - tworzenia skryptu.

Na podstawie skryptów wykonanych do naszego programu Kadry-Płace pokażemy sekwencję trzech skryptów z zastosowaniem tabeli przestawnej. Tak, program umożliwia przedstawianie danych wg Tabeli Przestawnej (PIVOT TABLE), przy tym może mieć kilka stałych kolumn wymienionych w składni SELECT! W definicji skryptu wprowadzamy podstawowe zapytanie SQL, które pobierze dane z naszej bazy. Jednocześnie możemy wykonać połączenia tabel i ograniczenia pobieranych rekordów za pomocą parametrów i wymaganych składników.

 

 

Widzimy tutaj trzy połączenia: dwa z tabelą SLOWNIK oraz jedno z tabelą OBROTY.

 

Pobraliśmy dwa składniki z bazy obroty o kodach 29 i 30. Które w pierwszym przebiegu SQL będą w wierszach jeden pod drugim. W naszym raporcie chcemy aby występowały w kolumnach obok siebie. W tym przypadku potrzebna jest tabela przestawna.

 

I na zakończenie dla wymaganego efektu końcowego posortujemy tabelę wg odpowiednich kolumn.

 

 

W przykładzie tym program wykona trzy skrypty, w których drugi odwoła się do danych SQL1 a trzeci do danych o nazwie SQL2. Wszystkie powiązania i definicje wykonujemy na etapie projektowania. Użytkownik wykonuje gotowy raport, nie wiedząc nic o jego skomplikowanej strukturze. Nie musi tego poznawać!

 

 

Ostatnia zakładka zawiera info o dacie powstania oraz autorze projektu.

 

 

Po zdefiniowaniu raportu, przystępujemy do jego tworzenia - Edycja skryptu SQL - blok E (zakładka 2).

 

 

 

Możemy zdefiniować wiele parametrów poprzez podanie kilku niezbędnych informacji:

 

 

Podczas wykonywania zaprojektowanego raportu, sposób podawania parametrów jest różny i zależy od miejsca, z którego generujemy taki raport. Jeśli jest to opcja Definiowanie Raportów SQL (czyli opisywana), wtedy odpowiedni parametry należy podać w bloku B. Dla użytkowników, którzy nie zajmują się tworzeniem raportów, a jedynie ich wykonywaniem, przewidziana jest opcja Wydruk Raportów SQL. Tam po wybraniu raportu, jeśli program stwierdzi, że jego wygenerowanie zależne jest od parametrów, wyświetli okno edycyjne, z odpowiednimi polami do wypełnienia.

 

W tej opcji przewidziano 6 podstawowych parametrów, które pomogą nam podczas testowania tworzonego raportu.Podczas definiowania parametru należy posługiwać się tymi nazwami, ponieważ stanowią one słowa kluczowe odwołujące się do konkretnych pól.

 

Podczas tworzenia raportów możemy jednak wykorzystywać DOWOLNE PARAMETRY, pamiętajmy jednak, że wykonujemy je wtedy tylko w opcji Wydruki Raportów SQL, gdzie generowanie okien edycyjnych do podawania parametrów nie ma ograniczeń.

 

---

 

BParametry dla generowanych raportów.

 

 

Są to pola, w których należy podać parametr, dzięki któremu program będzie mógł poprawnie wygenerować raport. Jeśli definicja raportu nie przewiduje użycia parametrów, wtedy pola te pozostają puste. W opcji tej przewidziano tylko 6 parametrów, ponieważ służyć mają jedynie do testów tworzonych skryptów. Jeśli zdefiniowane zostały parametry innego rodzaju testowanie należy wykonać poprzez opcję Wydruk Raportów SQL. Aby móc odwoływać się do przedstawionych pól w nazwie parametru należy posłużyć się konkretnymi słowami kluczami, które pojawiają się w dymkach po skierowaniu kursora na to pole. W przedstawionym przykładzie zostały przedstawione w ramkach z cieniem.

 

 

---

 

CLista utworzonych projektów.

W nagłówku  okna znajduje się ścieżka dostępu do bieżącego pliku. Domyślny katalog to c:\tgsoft\re\tgr\, który zawiera przygotowane raporty. Każdy raport to oddzielny plik *.tgr, który zawiera wszystkie informacje potrzebne do jego wykonania.

 

 

---

 

DInfo - notatka dotycząca raportu.

Opis bieżącego raportu. Podczas definiowania skryptu wprowadzamy komentarz, który pozwoli użytkownikowi, wykonującemu raport na zorientowanie się czego on dotyczy.  W opcji wydruki Raportów SQL wyświetlany jest po wybraniu funkcji .

 

 

---

 

E        Zakładki skryptów SQL.

W oknie Definiowania Raportów SQL w bloku E  mamy 2 zakładki. Pracę rozpoczynamy od 1. Lista skryptów SQL.

Przypomnienie zaczynamy od : Nadania nazwy , zdefiniowania skryptu .

Kolejnym krokiem jest tworzenie skryptu, które odbywa się właśnie w zakładce 2. Po przejściu do niej zmienia się wygląd niektórych bloków w oknie.

 

 

W bloku C wprowadzamy skrypt. Możemy to zrobić na 3 sposoby:

1.Wprowadzanie całego tekstu z ręki, jak w edytorze tekstu. Jeśli nie podaliśmy tekstu skryptu podczas definiowania w zakładce3, możemy robić to teraz.

2.Wprowadzanie słów kluczowych oraz automatyczne przenoszenie nazw pól tabeli.

W tym celu wybieramy bazę danych z bloku D1, zaznaczamy odpowiednie pozycje w bloku D2, a następnie klikamy ikonę Kopiuj do skryptu. Odpowiednie wartości znajdą się w bloku C, w miejscu, w którym znajduje się kursor.

Do treści skryptu wysyłane są tylko nazwy pól, pozostała treść wprowadza użytkownik. Jeśli nie wie jak to zrobić, powinien wybrać 3 sposób.

3. Tworzenie skryptu przy pomocy Kreatora SQL , który wizualnie pomaga w jego tworzeniu.

Zapisujemy utworzony skrypt , a następnie klikamy , wyniki zostaną przedstawione w tabeli F lub informacja o ewentualnym błędzie.

---

Kreator SQL

Pracę rozpoczynamy po kliknięciu ikony . Na ekranie zostanie wyświetlone okno z pustymi blokami 1, 2. W bloku 3 ,  jeśli podczas definiowania skryptu, ustawiono poprawnie ścieżkę dostępu do bazy danych, wyświetlona zostania lista dostępnych tabel.

 

 

W kreatorze SQL podstawowym "narzędziem" programistycznym jest myszka, ponieważ to przy jej pomocy wskazujemy i wybieramy wszystkie ustawienia. Skrypt tworzy się automatycznie i jest przedstawiony w zakładce2 - Skrypt SQL.

 

W zakładce 3 od razu generowana jest Tabela Wynikowa.

 

 

Wracamy do zakładki Model -

 

Wyrażenie SQL mogą zdefiniować nawet początkujący użytkownicy za pomocą wbudowanego generatora SQL. Metodą "przeciągnij i upuść" oraz kilkoma kliknięciami myszki możemy zdefiniować nawet bardzo skomplikowany skrypt składający się z kilku połączonych tabel, włączając sortowanie, grupowanie oraz stosowanie funkcji. Kreowanie skryptu prześledźmy na przykładzie danych typu Clarion (CDN - FPP).

W oknie 3  klikamy wybraną bazę i nie zwalniając klawisza myszki przesuwamy ją do bloku 1. Tak samo postępujemy z kolejnymi bazami. (Możemy także dwa razy kliknąć, aby sama wskoczyła do bloku 1.)

Podczas wstawiania, myszka przybiera formę . Po zwolnieniu klawisza w bloku 1 pojawia się okienko z listą pól wybranej tabeli. Jej nazwa w nagłówku okna.

 

Wybieranie pól do skryptu polega na klikaniu okienek znajdujących się przed nazwami. Jeśli chcemy wybrać wszystkie pola z tabeli, wybieramy pierwszą pozycję z listy.

 

Jest to zawsze .

 

Teraz pora na kolejne tabele. Znowu chwytamy myszką i przesuwamy do bloku 1.  Wybieramy odpowiednie pola, klikając myszką .

Łączenie tabel

Aby informacje z wybranych tabel (w naszym przypadku trzech) zostały przedstawione w tabeli wynikowej w JEDNYM RAPORCIE, należy wykonać POŁĄCZENIE.

 

Łączyć możemy tylko te tabele, które mają przynajmniej 1 wspólne pole. Przy czym wspólne pole nie oznacza jedynie takiej samej nazwy tego pola ale dotyczy relacji pomiędzy różnymi tabelami w całej bazie. Operator łączący tabele powinien znać strukturę programu i zachodzące w nim relacje międzybazowe. Ponadto pamiętajmy, że może się zdarzyć że te same pola (które służą do wzajemnej relacji mają różne nazwy w w różnych tabelach.

 

 

Łączenie odbywa się podobnie jak wstawianie listy pól. "Chwytamy" myszką wybraną nazwę pola z jednej tabeli i przesuwamy się do tego samego pola w drugiej. Zwalniamy klawisz myszki. Połączenie zostało wykonane, na co wskazuje czarna linia.

 

 

W przedstawionym przykładzie widzimy trzy połączone tabele.Tabela a jest połączona zarówno z tabelą b  jak i c. Jedno połączenie, to

Zależności:

a - b -  tabele zostały połączone polem ID typu Integer.

a - c -  tabele połączono polem KOD. Łącznik w tabeli a zakotwiczony jest przy tej pozycji, jednak w tabeli c, kotwica znajduje się w lewym górnym rogu okna. Nie jest to błąd, a jedynie informacja, że istnieje połączenie pól, ale pola nie widać w oknie, ponieważ lista została przesunięta w górę lub w dół.

 

Aby zobaczyć jakiego połączenia dokonano należy kliknąć myszką połączenie bazy, a następnie wybrać pozycję - Link options. Pozycja Delete, kasuje połączenie.

W opcjach połączenia - okno Złączenie Tabel oprócz informacji dotyczącej nazw baz danych oraz pól łączących je mamy także dwa bloki ustawień. Jeden - z operatorami oraz drugi z typami.

Przy operatorze

 

Inner - złączenie wewnętrzne - domyślne. Wybiera tylko takie dane, które mają odpowiednik w drugiej tabeli.

Left Outer - złączenie zewnętrzne - wybiera wszystkie rekordy z lewej tabeli i dopasowuje do nich rekordy z prawej. Jeśli w łączonych polach w prawej tabeli nie ma odpowiednika, rekord i tak znajdzie się w wyniku.

Right Outer - złączenie zewnętrzne - wybiera wszystkie rekordy z prawej tabeli i dopasowuje do nich rekordy z lewej. Jeśli w łączonych polach w lewej tabeli nie ma odpowiednika, rekord i tak znajdzie się w wyniku.

Full Outer - złączenie zewnętrzne - wybiera wszystkie rekordy z lewej i prawej tabeli odpowiadające złączeniu. Jeśli w łączonych polach w prawej tabeli nie ma odpowiednika, rekord i tak znajdzie się w wyniku. Podobnie w tabeli lewej.

 

 

Dzięki pozostałym operatorom złączenia możemy tworzyć wariacje i wyłuskiwać nawet najtrudniejsze do uzyskania informacje.

 

 

 

Wybraliśmy tabele, połączyliśmy je, wybraliśmy pola które chcemy mieć w wygenerowanej tabeli. Możemy teraz zająć się ustawieniami pozyskanych informacji, w bloku 2.

 

Dla każdego pola możemy ustawić kilka parametrów. Program na podstawie wprowadzonych informacji, tworzy dalszą część skryptu. Na tym kończymy wizualne tworzenie skryptu.

 

Ikony dostępne w oknie Kreatora:

 

---

Zapisujemy utworzony skrypt , a następnie klikamy , wyniki zostaną przedstawione w tabeli F lub wyświetlona zostanie informacja o ewentualnym błędzie.

---

 

F        Tabela wyników.

 

 

 

Do obsługi tabeli wyników mamy wszystkie Ikony obsługujące bazy danych. Pamiętaj w zależności od tego w którym miejscu jest jest kursor mamy dostęp do różnych funkcji. Zobacz także Wygląd i obsługa Okien.

Ikony do obsługi Baz Danych

---

 

G        Stopka tabeli.

 

Aby widoczna była stopka tabeli należy: kliknąć PPM nagłówek kolumny tabeli wynikowej i z menu wybrać Stopka. Następnie PPM na stopce wybranej kolumny.

 

Mamy do wyboru: .

 

---

Wydruki Raportów SQL

Projekty Fast Report

 

Typowe Konwencje

Pożyteczne informacje

Wygląd i obsługa okien

 

Ikony do Obsługi Baz Danych

Grupowanie Kolumn